Alkil glikozit veya Alkil Poliglikozit, iyi bilinen bir endüstriyel üründür ve uzun süredir akademik ilgi odağı olmuştur. 100 yıldan uzun bir süre önce Fischer, ilk alkil glikozitleri bir laboratuvarda sentezleyip tanımlamış, yaklaşık 40 yıl sonra ise alkil glikozitlerin deterjanlarda kullanımını açıklayan ilk patent başvurusu Almanya'da yapılmıştır. Sonraki 40-50 yıl boyunca, bazı şirket ekipleri alkil glikozitlere odaklanmış ve Fischer'in keşfettiği sentez yöntemlerine dayanarak bunları üretmek için prosesler geliştirmiştir.
Bu gelişmede, Fischer'in glikozun hidrofilik alkollerle (metanol, etanol, gliserol vb.) reaksiyonuna ilişkin erken dönem çalışmaları, oktil (C8) ile hekzadesil (C16) arasında değişen alkil zincirli hidrofobik alkollere (tipik yağ alkolleri) uygulandı.
Neyse ki, uygulama özellikleri nedeniyle endüstriyel üretim saf alkil monoglikozitler değil, alkil mono-, di-, tri- ve oligoglikozitlerin kompleks bir karışımıdır ve endüstriyel proseslerde üretilir. Bu nedenle endüstriyel ürünlere alkil poliglikozitler denir ve ürünler alkil zincirinin uzunluğu, ona bağlı ortalama glikoz ünitesi sayısı ve polimerizasyon derecesi ile karakterize edilir.
(Şekil 1. Alkil poliglukozitlerin moleküler formülü)

Rohm&Haas, 1970'lerin sonlarında oktil/desil (C8~C10) glikozitleri için seri üretime geçen ilk şirket olmuş, ardından BASF ve SEPPIC gelmiştir. Ancak, bu kısa zincirli glikozitin yetersiz performansı ve düşük renk kalitesi nedeniyle, uygulama alanı endüstriyel ve kurumsal sektörler gibi birkaç pazar segmentiyle sınırlıdır.
Bu kısa zincirli alkil glikozitin kalitesi son birkaç yılda iyileştirildi ve BASF, SEPPIC, Akzo Nobel, ICI ve Henkel gibi birçok şirket şu anda yeni oktil/desil glikozitler sunuyor.
1980'lerin başlarında, kozmetik ve deterjan endüstrisi için yeni bir yüzey aktif madde sağlamak amacıyla, daha uzun bir alkil zincir aralığında (dodesil/tetradesil, C12~C14) alkil glikozitler geliştirmeye başlayan birçok şirket vardı. Bunlar arasında, Almanya, Düsseldorf merkezli Henkel KGaA ve ABD, Illinois, Decatur merkezli AEStaley Manufacturing Company'nin bir bölümü olan Horizon yer alıyordu.
Aynı dönemde edinilen Horizon bilgi birikimini ve Henkel KGaA'nın Düsseldorf'taki araştırma ve geliştirme deneyiminden yararlanan Henkel, Crosby, Teksas'ta alkil poliglikozitler üretmek üzere bir pilot tesis kurdu. Tesisin üretim kapasitesi yıllık 5.000 tondu ve 1988 ve 1989 yıllarında deneme amaçlı olarak işletildi. Pilot tesisin amacı, proses parametrelerini elde etmek ve bu yeni yüzey aktif madde için kaliteyi optimize ederek pazar payını artırmaktır.
1990-1992 yılları arasında Chemische werke Hiils, ICI, Kao, SEPPIC gibi başka şirketler de alkil poliglikozitleri (C12-C14) üretmeye ilgi duyduklarını duyurdular.
Henkel, 1992 yılında ABD'de Alkil poliglikozitler üretmek için yeni bir tesis kurdu ve üretim kapasitesi 25.000 ton/yıl'a ulaştı. Henkel KGaA, 1995 yılında aynı üretim kapasitesine sahip ikinci tesisini işletmeye başladı. Üretim kapasitesinin artması, alkil poliglikozitlerin ticari olarak kullanılmasında yeni zirveler yarattı.